سبوح
....... خداوندا شفافیت شبنم را ... نوازش نسیم صبحگاهی را... مهربانی یاس را ... معرفت گل محمدی را ... خوش رنگی رز سرخ را.. خوش بویی محبوبه شب را .. گرمی خورشید را .. رشد و پیشرفت گل رونده را .. شکوه سرو را .. نازکی گل کاغذی را.. شگفتی گل ساعتی ات را .. نظم گل قهر را.. منطق نیلوفرت را.. سادگی نرگست را .. پایداری نخل را .. لبخند نخل مرداب را .. را .... به قلب و روح وجودم هدیه کن . از گذشته ام سخت گله دارم.... اما.. همیشه در زیر فرش دلم قایمش کردم.. هروقت گردو غبار غم روی حیاط دلم میشینه قبل از اینکه کسی متوجه بشه اون رو با اشک ومژه چشمام اب وجارو می کنم... ولی .. ... خسته ام ... خیلی... نمی دانم و نمی گویم چرا ..؟ نمی فهمم ونمی پرسم چرا..؟ .... وحال بعد از این همه سال .. خانه ای برای دلم بنا نهادم .. این سبوح برای دلم است.. تا خود سخن گوید.. وخود بگوید که چقدر گرفته است.. وچقدر درد می کند.. ... تا به حال دستم را خود او گرفته است ... او که همیشه هست .. او که هوایم را دارد ... او که نوازشم می کند... او که ارامم می کند... سبوح قدوس ربنا ورب الملائکه وروح ... ... زمین و آسمان خداوند را تسبیح میکنند . و تو بیدار می شوی وقتی نغمه تسبیح پرندگان گوشهایت را نوازش می دهد. وهم همه برگهای درختان درونت را آرام می کنند ... نگاهت را ورق بزن تا ببینی چه زیبا خداوندی است وچه هنرمندانه خدایی می کند. می بینی چیدمان زیبای آفرینش را..؟ خود را از تلاطم بسته بودن ها وندیدن ها و نبودن هانجات بده ... از پیله در آور ..... از پیله درآور دیدگان خود را ........ وبا شور بنگرزیبایی خداوندی را......... از پیله در آ ........... وپرگیر ............. ای روح خسته واز رمق افتاده من . 
| Design By : Pichak |
